„Mimo zniszczeń sprzed tysiąca lat grób Jezusa ma wciąż oryginalne elementy konstrukcyjne. Przetrwały pożary, wojny i trzęsienia ziemi. Ich odkrycie to archeologiczna sensacja.
Przez wieki Bazylika Grobu Świętego była celem dewastacji z rąk ludzkich i sił przyrody. W 1009 roku została zupełnie zburzona i odbudowana. Współcześni naukowcy od lat zastanawiają się, czy w związku z tą odbudową zachowano jej pierwotną lokalizację i czy naprawdę może stać na miejscu, które potwierdziła delegacja z Rzymu 17 wieków temu?
Dzięki badaniom wspieranym przez National Geographic udało się to potwierdzić. Pozostałości groty wewnątrz bazyliki są bezsprzecznie tym samym miejscem. Świadczy o tym przebadana próbka zaprawy murarskiej pomiędzy naturalną skałą jaskini i marmurową płytą grobowca. Zaprawa pochodzi z 345 roku, to 19 lat po podawanej w źródłach dacie odnalezienia grobu.” national-geographic.pl
„Marmurowa płyta grobu nie była podnoszona od przebudowy na początku XIX wieku, aż do 26 października 2016, kiedy rozpoczęto prace renowacyjne i pobrano kilka próbek zaprawy do badań. To, co najbardziej zaskoczyło naukowców rok temu, to kolejna marmurowa płyta, na której powierzchni wyryty był znak krzyża. Dwa dni później, 28 października, odsłonięto wnętrze samej niszy grobowej – w opinii naukowców w stanie nienaruszonym. Fredrik Hiebert, archeolog z National Geographic, podkreślił, że to odkrycie jest potwierdzeniem tezy, iż przez wieki lokalizacja grobu nie uległa przesunięciu.” radiozet.pl
Zgodnie z badaniami historyków i archeologów „kalwarie” nie powinny prowadzić na szczyty wzgórz, gór i pagórków (pomorska.pl), ale należałoby projektować je prawie przeciwnie. Miejscem ukrzyżowania była niewielka „skałka” w wielkim kamieniołomie.
wikipedia.org
