„Snycerz Gregor Lechner odgrywał Judasza dwukrotnie (wcześniej, w latach 1830 i 1840, robił to jego ojciec) i mówiono, że byłby oklaskiwany na każdej europejskiej scenie.
Kiedy miał po osiemdziesiątce, rolę Judasza przekazano Johannowi Zwinkowi (1890), a jego, pomimo protestów, zrobiono Szymonem z Betanii. Ponoć „błagał komitet na kolanach, by pozwolono mu raz jeszcze zagrać ukochaną rolę”, a kiedy tego odmówiono, „poszedł sobie i nigdy więcej się nie uśmiechnął”. awers-rewers.pl
Opublikowana na początku XXI wieku wczesnochrześcijańska "Ewangelia Judasza" przypomniała, że w czasach pierwszych chrześcijan były różne poglądy na rolę tej postaci.
„Gdyby Pruchnik leżał w Czechach, jego mieszkańcy mogliby zapewne w spokoju kontynuować swoje ludowe zwyczaje, tak jak robią to mieszkańcy takich wsi, jak Stradouñ, Chroustovice, Jenišovice, Viniary czy inne miejscowości w okolicach Pardubic. Zachował się tam do dziś, potwierdzony przez etnologów już w XIX wieku, obyczaj prowadzenia przez miejscowe dzieci postaci Judasza przebranej w strój przypominający chochoła ze spiczastym czubem.” wpolityce.pl
„Zvyk vodění Jidáše se stal nehmotným kulturním dědictvím” idnes.cz
Wypada zacząć od tego, że tradycja nie jest niczym świętym (jest dziełem ludzkim, a nie boskim), są tradycje idiotyczne i zwłaszcza katolicy powinni zdawać sobie z tego sprawę.
„Czy każdą tradycję należy zachować?
(…) Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji. I to jest sedno dzisiejszej Ewangelii.” dziennikparafialny.pl
Od czasów Hitlera ta tradycja jest szczególnie niezręczna …
„ Spektakularny, ale i tragiczny przykład może stanowić propaganda III Rzeszy, która czyniła z Judasza archetyp złego Żyda – złodzieja, oszusta i zdrajcy, wyposażając znane nowotestamentowe sceny w nowe idee. Najsłynniejsze na świecie widowiska pasyjne wystawiano właśnie w Niemczech w bawarskim Oberammergau. Odbywające się od 1634 roku spektakle, w latach trzydziestych przyjęły charakter wyjątkowo antysemicki. Opiewały triumf Kościoła katolickiego nad obłudnym i złym żydostwem. Adolf Hitler dwukrotnie – w latach 1930 oraz 1934 był gościem Oberammergau. Oglądał widowisko, co nadało temu religijnemu z założenia przedsięwzięciu rolę narzędzia nazistowskiej propagandy. Również w Polsce, zwłaszcza w części południowowschodniej kultywowano tradycję wieszania kukły Judasza. Co więcej, obyczaj ten okazał się niezwykle żywotny – w Pruchniku i okolicznych wsiach utrzymywał się jeszcze w latach 90-tych XX wieku. („Mit Judasza – samobójcy”, Mirosława Michalska – Suchanek – dostępne w internecie)
Czy to, co się stało w Pruchniku miało charakter religijnego przedstawienia - męczono Judasza (prawdziwego Judasza męczono?) w stroju z epoki, dziwną słomianą kukłę, czy ogólnie Żyda, jak go sobie pospólstwo wyobraża (a Chrystus uważał się za Żyda i żyda oraz nie miał nic wspólnego z Polakami)?.
Jeśli autor nie dostrzega różnic, powinien powinien iść do lekarza.
Od oczu.
Albo wrócić do szkoły (póki jeszcze są).
„Zwyczaj jest obecny także w Czechach i właśnie o nim pisze Górny. Jednak wbrew doniesieniom autora tekstu z serwisu wpolityce.pl ze świecą go szukać na liście UNESCO.” deon.pl
Niektórzy nigdy nie powinni zostać politykami lub biskupami …
„Biskup Jarecki: Tylko fałszywi prorocy chcieli przypodobać się władzy” rp.pl
„Antysemicka fałszywka cytowana na kazaniu w Tarnowie przez biskupa” rp.pl
Inni nie powinni być dziennikarzami?
Na szczęście są także inni duchowni, którzy rozumieją, że bez Żydów nie byłoby chrześcijaństwa …
„Pole Krwi, zwane po aramejsku Hakeldama, upamiętnia miejsce kupione przez arcykapłanów za trzydzieści Judaszowych srebrników. Od starożytności przeznaczono je na miejsce pochówku pielgrzymów, którzy zmarli w Jerozolimie. Chowano tu przede wszystkim cudzoziemców. Można dziś dostrzec na Polu Krwi ruiny budowli. Pochodzi ona z XII w. i przypuszczać należy, że są to pozostałości hospicjum wzniesionego przez zakon szpitalników św. Jana.” mariuszrosik.pl
