Było też więcej skrzyżowań i … krzyży.
Gdy spogląda się na krzyż „u bývalého městského popraviště” koło Jilemnicy wydaje się, że stoi tam od pokoleń.
Jest tam od 2010 roku. josjilemnice.cz
Miejsce straceń było widoczne z daleka i budziło grozę. Nikt nie chciał wypasać w pobliżu bydła i ono też podobno nie miało na to ochoty.
Niezbyt to przyjemna okolica – na przykład „Alena Kadavá z Křižlic” (oskarżona o zabicie swego nieślubnego dziecka) straciła tam głowę, a jej serce w grobie przebito kołkiem (całkiem niedawno, bo w roku 1722).
Już w roku 1788 zakazano takich egzekucji i tortur. Jilemnicką szubienicę wymurowano w roku 1780 (na miejscu drewnianej) a w 1795 roku zburzono.
W XIX wieku o miejscu zapomniano i krzyż zniknął. Powrócił w wieku XXI jako element krajobrazu kulturowego i ciekawostka dla turystów (stoi przy drodze ok. 80 metrów na południe od dawnego miejsca straceń) .
W pobliżu odnowiono wiele krzyży – bez głupiej, ideologiczno-partyjnej wojny vikariatjilemnice.cz. Nikt nie próbował „zagarniać krajobrazu” dla siebie lub „dbać o nieobrażanie czyichś uczuć”. Po prostu przypomniano, że kiedyś tak było i dlatego dzisiaj kultura (w naszej części Kosmosu) jest w tym miejscu, a nie w innym. Trudno z tym dyskutować.
Nie ma sensu czegoś wyolbrzymiać – nie ma sensu czegoś wymazywać.
„Na nápisové desce je citát z bible Knihy Přísloví 4,11 - viam sapientiae monstravi tibi duxi te per semitas aequitatis - Cestě moudrosti učím Tě, vedu Tě stezkami přímými. (Bible Kralická).” krkonossky.denik.cz
„ Poprowadzę cię drogą mądrości, ścieżkami prawości powiodę.” biblia.deon.pl
