„Warto wspomnieć, że Piastowie aż czterokrotnie zmieniali swoje wyznanie. Wpierw Mieszko I (966) porzucił dawną wiarę pogańską i wszedł w orbitę zachodniej cywilizacji chrześcijańskiej. Kilka wieków później Piastowie Śląscy stworzyli w Legnicy silny ośrodek oświecenia i reformacji, który promieniował myślą intelektualną na ościenne ziemie. Protoplastą tych zmian był Fryderyk II Legnicki (XV/XVI w.). Ostatecznie Piastowie w XVI wieku przeszli na wyznanie luterańskie, zaś w XVII stuleciu na kalwinizm.” tulegnica.pl
I była to jedyna rdzennie polska dynastia królewska.
Slogan „Polak-katolik” powstał w mrocznych i wcale nieodległych czasach. Nie tylko fałszuje historię ale i religię.
„Tu już nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, barbarzyńcy, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz wszystkim we wszystkich jest Chrystus” (3, 11). W nowej, odkupionej ludzkości upadają dzielące mury, znikają różnice etniczne, kulturowe i społeczne, ponieważ wszyscy zmierzają do serca uniwersalnej jedności, którym jest Jezus.” przewodnik-katolicki.pl
Niestety wielu ludziom Biblia służy do tłuczenia innych po głowie a nie do lektury.
Zasada „czyj kraj, tego religia” kojarzy się z reformacją i początkiem nowożytnej historii. A jak wyglądał „Chrzest Polski” za Mieszka I? Naród porzucił pogaństwo i przekonał władcę, by się ochrzcił?
"Pamiątką z tego okresu są wmurowane wtórnie nad wejściem do obecnej szatni Instytutu Historycznego dwa rzeźbione w kamieniu i polichromowane herby: księcia Jerzego II (1523–1586) i jego żony księżnej Barbary, córki elektora brandenburskiego Joachima Hohenzollerna. Pierwotnie te herbowe kartusze Piastów i Hohenzollernów zdobiły renesansowy portal wiodący do siedziby książąt." uni.wroc.pl
„Cuius regio, eius religio (czyj kraj, tego religia) to zasada prawna normująca stosunki religijne na danym terytorium. Przyznaje jego władcy prawo określenia obowiązującego wyznania religijnego i ustroju kościelnego.
Sformułowania tego jako pierwszy użył w 1599 prawnik ewangelicki J. Stephani w polemice ze stanowiskiem katolickim w dziele „Institutiones iuris canonici”. Faktycznie jednak zasadę tę stosowano już w czasie chrystianizacji Europy.
W dobie nowożytnej zasada ta została sprecyzowana przez sejm Rzeszy Niemieckiej w Ratyzbonie w roku 1541. W pełni zastosowano ją w pokoju augsburskim (1555). Wtedy to cesarz Karol V, gorący zwolennik przywrócenia katolickiego porządku na terenie Rzeszy, wyczerpany i zniechęcony przedłużającymi się walkami, usunął się z aktywnego życia politycznego, przekazując władzę swemu bratu Ferdynandowi z poleceniem dokonania ustępstw na rzecz niemieckiego protestantyzmu. Podpisany w 1555 roku w Augsburgu traktat pokojowy głosił: ubi unus dominus, ibi una religio (gdzie jeden pan, tam jedna religia), co faktycznie sprowadzało się do zasady: cuius regio, eius religio. Zgodnie z tą zasadą wolność wyboru religii przysługiwała ona tylko władzy świeckiej, co w praktyce XVI wieku oznaczało – książętom i wolnym miastom. Na danym terytorium mogła istnieć tylko jedna religia – religia panującego.” reformacja.org
Była to zasada tragiczna, ale do tej pory niektórym się marzy po nocach (im dalej na Wschód, tym bardziej sen staje się koszmarem).
Sformułowania tego jako pierwszy użył w 1599 prawnik ewangelicki J. Stephani w polemice ze stanowiskiem katolickim w dziele „Institutiones iuris canonici”. Faktycznie jednak zasadę tę stosowano już w czasie chrystianizacji Europy.
W dobie nowożytnej zasada ta została sprecyzowana przez sejm Rzeszy Niemieckiej w Ratyzbonie w roku 1541. W pełni zastosowano ją w pokoju augsburskim (1555). Wtedy to cesarz Karol V, gorący zwolennik przywrócenia katolickiego porządku na terenie Rzeszy, wyczerpany i zniechęcony przedłużającymi się walkami, usunął się z aktywnego życia politycznego, przekazując władzę swemu bratu Ferdynandowi z poleceniem dokonania ustępstw na rzecz niemieckiego protestantyzmu. Podpisany w 1555 roku w Augsburgu traktat pokojowy głosił: ubi unus dominus, ibi una religio (gdzie jeden pan, tam jedna religia), co faktycznie sprowadzało się do zasady: cuius regio, eius religio. Zgodnie z tą zasadą wolność wyboru religii przysługiwała ona tylko władzy świeckiej, co w praktyce XVI wieku oznaczało – książętom i wolnym miastom. Na danym terytorium mogła istnieć tylko jedna religia – religia panującego.” reformacja.org
Była to zasada tragiczna, ale do tej pory niektórym się marzy po nocach (im dalej na Wschód, tym bardziej sen staje się koszmarem).
Jak to więc możliwe, że Karolinę pochowano w katolickiej świątyni?
Piastowie zmienili wyznanie po raz piąty – ostatnia Piastówna w roku 1672 poślubiła pułkownika kirasjerów, którego poznała dzięki jezuitom i wybrała wyznanie niepolskiego narzeczonego. Było takie, jakie wybrał Mieszko w roku 966, dzięki niepolskiej narzeczonej.
Koło się zamknęło …
„Żyła na świecie 930 lat w osobach przodków swoich, w sercu swym tu ziemskim 55 lat i 22 dni, w sercu syna – teraz i zawsze żyć będzie. Serenissima, dulcissima Karolina… – najpogodniejsza, najsłodsza Karolina, księżna Holsztynu. Ostatni potomek wielkiego rodu Piastów. Taką inskrypcję w języku łacińskim umieszczono w epitafium księżnej Karoliny, ostatniej osoby z rodu Piastów. Urnę, w której wieku temu schowano jej serce można zobaczyć w kaplicy św. Jadwigi, w klasztorze Urszulanek we Wrocławiu.” rmf24.pl
Mieszko był jej praprapra … w 29 pokoleniu.
