Na stronie polska-org.pl można obejrzeć pocztówkę z następującym opisem: „Kościół Lutra i rodzina cesarska”. Poniekąd to prawda. Tak naprawdę część tej rodziny spoczywa w romantycznych grobowcach, położonych wśród skał pod Karkonoszami. Powyższa pocztówka jest reprodukowana na tablicy informacyjnej przy miejscu pochówku, z następującym opisem: „Okolicznościowa kartka z okazji ślubu Feodory i Henryka”. Według tekstu z tablicy ślub odbył się we wrocławskim kościele Marcina Lutra 26 września 1898 roku.
W sieci można znaleźć inną pocztówkę – według niej ślub miał miejsce 24 września 1898 roku. 
O grobowcach było głośno kilkanaście lat temu. „Purpurowa tragedia” ...
„ Ponowny pochówek księżniczki Feodory Saxen-Meiningen von Reuss, prawnuczki królowej Wiktorii, wnuczki cesarza niemieckiego i króla Prus Fryderyka III, odbył się 10 września br. (2004 – od red.), w dawnym parku dworskim pomiędzy Kowarami a Wojkowem. (…) Grobowiec usytuowany jest na niewielkim wzgórzu pomiędzy Kowarami a Wojkowem. Najpierw w 1939 r. pochowano tutaj męża Feodory, a w 1945 r. ją samą. Na grobowcu nie ma żadnych napisów. W pobliżu grobowca księżnej i księcia jest jeszcze jeden grób - Marii Klementyny Emmy Jenny - hrabiny Witzleben-Doerern urodzonej jako księżniczka Reuss (starszej siostry męża księżniczki Feodory - Henryka XXX). Na krzyżu wyrzeźbiono lilie. (…) Doczesne szczątki Feodory i jej męża spoczywały wiele lat w podziemiach kowarskiego ratusza (radni spierali się, jak ma wyglądać pochówek). Wydobyto je z grobowca na prośbę brytyjskich naukowców, którzy badali bardzo tajemniczą kiedyś chorobę. Rozpoznano ją dopiero na początku XX w. Zaczęto wówczas podejrzewać, że król angielski Jerzy III (1738-1820), którego uważano za szaleńca, cierpiał na porfirię (niedobór niektórych enzymów w organizmie). Szaleństwo było jej wynikiem. Prawdopodobnie porfirię w spadku dostali też Henryk VI, Maria - królowa Szkocji, Jerzy IV, słynna królowa Wiktora i jej potomstwo. Porfiria byłaby więc traktowana jako „choroba dworska” brytyjskiej rodziny królewskiej i niektórych członków pruskiego domu panującego. Nowe światło na tę sprawę rzuciło w 1966 r. dwóch brytyjskich psychiatrów niemieckiego pochodzenia: Ida Macalpine i jej syn Richard Hunter, publikując artykuł Szaleństwo króla Jerzego III. Klasyczny przypadek porfirii. Kontynuowali temat w artykule Porfiria w dynastiach Stuartów, Hannoveru i Prus, który w 1968 r. opublikowali wraz z prof. Claudem Riminigtonem, patologiem. Kluczem okazała się pochowana w lasku koło Kowar księżna Feodora. To wszak w prostej linii wnuczka królowej Wiktorii. O wydobycie szczątków Feodory z grobowca poprosił w 1996 r. ówczesnego burmistrza Kowar profesor uniwersytetu Sussex John Röhl, prowadzący badania nad porfirią, która - jak napisał w liście - „dotknęła kolejne pokolenia brytyjskiej rodziny królewskiej”. Celem badań było przeprowadzenie analizy DNA.”
Jakie były wyniki badań można przeczytać na stronie niedziela.pl
Ślub arystokratycznej pary odbył się nie przypadkiem w kościele Lutra we Wrocławiu. Nowy kościół był świątynią śląskich elit. Zbudowano go w powstającej dopiero, prestiżowej dzielnicy miasta.
W 1886 roku na przeciwległym brzegu Odry zbudowano w stylu renesansu północnego budynek Starej Rejencji (Zarządu Prowincji Śląskiej – obecnie Muzeum Narodowego). W rejonie Szczytnik powstawał zespół klinik uniwersyteckich. Nieopodal projektowano budowę Królewskiej Wyższej Szkoły Technicznej (obecnie Politechniki Wrocławskiej). Wkrótce powstać miała Hala Stulecia. Wytyczano Oś Grunwaldzką i przymierzano się do budowy Mostu Grunwaldzkiego. Wszystkie te inwestycje miały być świadectwem chwały Cesarstwa.
Kościół Lutra miał przewyższać wieżę średniowiecznej fary św. Elżbiety i nowej, katolickiej świątyni Michała Archanioła (nawiasem mówiąc te naiwne, katolicko-protestanckie zawody w: „kto zbuduje większą świątynię z kamienia”, skutkują tym, że nieco wiek później owe kościoły zaczynają być puste). 
Kościół poświęcony w 1896 roku (27 stycznia przypadnie 125. rocznica tego wydarzenia), zbudowany z okazji 400. rocznicy urodzin Marcina Lutra, pół wieku później został wysadzony w powietrze w związku z budową prowizorycznego lądowiska Festung Breslau. Był to symbol upadku Prus i ich polityki, zmierzającej do siłowej dominacji w Europie.
Grobowce Feodory Wiktorii Augusty Marii Marianny von Sachsen-Meiningen i
Henryka XXX Reuß zu Köstritz
"Bożonarodzeniowa wycieczka do Trzech Króli / Królów (Pruskich) czyli tropienie skalnych rytów. Akt II. Czy wszyscy królowie od Krzyżowej Góry byli upamiętnieni we Wrocławiu?" kunstkamerasudecka.blogspot.com
