„Jezuici od samego początku istnienia zakonu słynęli jako wielcy czciciele Najświętszej Maryi Panny. Wytykali im to w publicznych wystąpieniach innowiercy. Reformatorzy nie uznawali bowiem kultu Najświętszej Maryi Panny, negowali wszelkie praktyki i obrzędy, a przede wszystkim wykpiwali maryjną pobożność prostych wiernych, nie znajdując uzasadnienia wszystkich tych praktyk na kartach Pisma Świętego. (…) Jezuitom zależało, by wszystkich wiernych zapalić miłością do Maryi. Dlatego też z taką gorliwością głosili o niej kazania, poświęcali dzieła – uczone traktaty, jak i poematy, a w kościołach specjalną czcią otaczali jej wizerunki oraz uroczyście obchodzili maryjne święta.” (Monika Wójcik-Cifoletti „Muza Alberta Inesa. Maryjny cykl ód w Lyricorum centuria I (1655)”
Jednym z przykładów owej „jezuickiej miłości do Maryi” jest wystrój Oratorium Muzycznego głównego gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego. Jego autorem był Johann Christoph Handke urodzony w Janovicach koło Rýmařova skąd rozpościera się piękna panorama grzbietu Wysokiego Jesionika. Pracował również głównie dla zleceniodawców (z kręgów kościelnych) z rejonu północnych Moraw i śląskiego pogranicza – jeden z jego obrazów można znaleźć nawet w górskim kurorcie (Karlova Studánka, kaplica św. Huberta). Jednak to wrocławskie dzieła uważa się za najbardziej udane prace pochodzącego z Sudetów malarza. 
Oratorium przesklepione kolebką z lunetami było niegdyś pomieszczeniem niewiele ustępującym Auli Leopoldyńskiej. Niestety bardzo ucierpiało w czasie wojny, a rekonstrukcja wystroju trwała aż do 2014 roku. Na końcu podjęto się odtworzenia fresków (na szczęście zachowała się przedwojenna, kolorowa dokumentacja fotograficzna). 
„Realizacji zadania podjęło się w 2012 r. Niemiecko-Polskie Towarzystwo Uniwersytetu Wrocławskiego. Ówczesny prezes NPTUWr, prof. Norbert Heisig uważał, że odzyskanie barokowych fresków wzbogaciłoby kulturowo nie tylko Uniwersytet, lecz także miasto Wrocław, które ma wielkie osiągnięcia w odzyskiwaniu swojej historycznej tożsamości. Zarząd NPTUWr pozyskał w ciągu kilku miesięcy dwóch niemieckich sponsorów i rozpoczął poszukiwanie wykonawcy najpierw wśród polskich artystów. Doradcą był Christoph Wetzel (ur. 1947), który nie liczył się z możliwością złożenia mu oferty na wykonanie fresków, jednak taką mu złożono wobec nieznalezienia innego wykonawcy. Prace rozpoczęły się w lipcu 2013 r. i trwały blisko rok. Dnia 9 maja 2014 r. nastąpiło uroczyste odsłonięcie fresków, których poświęcenia dokonał bp Ignacy Dec.” uni.wroc.pl
Ofiarowanie w Świątyni
Nad prezbiterium unosi się Bóg Ojciec
Nawiedzenie
Johann Christoph Handke stworzył pięć malowanych plafonów związanych z kultem maryjnym, pokrywających większą część sklepienia, lunety zaś ozdobił szesnastoma emblematami zawierającymi wezwania z Litanii Loretańskiej.
"Regina Angelorum - Królowo Aniołów"
"Regina Prophetarum - Królowo Proroków"
"Regina Confessorum - Królowo Wyznawców"
"Regina Apostolorum - Królowo Apostołów"
"Regina Patriarcharum - Królowo Patriarchów"
"Auxilium Christianorum - Wspomożenie wiernych"
Dygresja …
„Geneza Litanii Loretańskiej jest trudna do ustalenia. Najprawdopodobniej w swej charakterystycznej formie i podstawowym zarysie pojawiła się w manuskrypcie paryskim z końca XII wieku Można również wykazać, że niektóre wezwania skierowane do Maryi znajdowały się w Litanii do Wszystkich Świętych, z biegiem czasu dodawane nowe tytuły maryjne stawały się coraz liczniejsze i stopniowo utworzyły nową grupę, która oderwała się od początkowego pnia. Litania zwana jest „Loretańską” od miasteczka Loreto, położonym w prowincji Ancona, we Włoszech, gdzie znajduje się słynne sanktuarium maryjne. Wierzono, że w XIII wieku został przeniesiony przez aniołów do Loreto Domek Nazaretański, w którym przyszła na świat Matka Boża. Faktem jest, że litania była szczególnie propagowana i odmawiana przez pielgrzymów w tym sanktuarium maryjnym. Przybrała tam ostateczną formę i zaczęła promieniować na cały Kościół. Z roku 1531 pochodzi świadectwo używania jej w tym sanktuarium. Po raz pierwszy ukazała się drukiem w 1572 r. we Florencji i zawierała 43 wezwania. Do końca XVI wieku jeszcze co najmniej 20 razy, co świadczy o jej wielkim rozpowszechnianiu.”
Była modyfikowana w różnych krajach aż do czasów współczesnych.
„W 1908 r. Kościół w Polsce uzyskał zgodę na włączenie tytułu „Królowo Korony Polskiej” (przekształcone po drugiej wojnie światowej w „Królowo Polski”). niedziela.pl
Nad emporą znajduje się scena Bożego Narodzenia w towarzystwie anielskiej orkiestry
"Nie udało się też zrealizować życzenia prof. Dziurli, by w miejscu,
gdzie dawniej stały organy Poelziga, wstawić nowy instrument. Od wielu
lat szukano sprawnego i historycznego instrumentu. Dopiero Jan Tomasz
Adamus zwrócił uwagę na stare, wymagające naprawy zapasowe organy z
kościoła garnizonowego pw. św. Elżbiety, będące jednym z niewielu
zachowanych dzieł barokowego, wrocławskiego organmistrza Adama Horatiusa
Caspariniego (1676–1745). W fachowy sposób przywrócono tym organom ich
oryginalny stan z 1718 r. i pierwotne barokowe rejestry, a Jan Maciej
Żelbromski odsłonił oryginalną kolorystykę obudowy. Organy te od 1999 r.
stoją w Oratorium Marianum, zdobiąc wschodnią część sali."
I tak z kontrreformacyjnej „zimnej wojny” - pomiędzy wyznawcami tego samego Boga - narodziło się nieprzeciętne dzieło sztuki i architektury.
Lepsza taka wojna niż trzydziestoletnia.
